Greek Verses of Rumi & Sultan Walad

Με τους άγιους πώς δοικάσαι λάλησε·
μαναχός μη τρως, τους άλλους κάλεσε.
Φανερά τον θεόν θωρούν τα μάτια σου,
δεν χωράς αχ την χαρά στα ιμάτια σου.
Με το φως τον θεόν θωρείς στο πρόσωπο,
θέτνω 'γω εις τη θύρα σου το μέτωπο.
Τις κεφάλιν έθεκεν όγιον δούλου
να πατήση στο κεφάλι του αγγέλου·
γοιον τους άγιους πάντα να 'ναι ζωντανός.
Γοιον τους άλλους μη του έρτη θάνατος.
Όγιος εδώ να κολλήση μετά σεν,
ν' αγοράση να πουλήση μετά σεν·
όγιος έχει στην ψυχή αγάπη σου
να θωρή ό,τι θωρούν τα μάτια σου,
είπεν: Εις το σκήνωμα γοιον την ταφή·
έλα πέ<ν>θα κ' η ψυχή μας την ταφή.
Είπες: Επά εδώ πόσα λαλείς,
τι γυρεύεις απ' εμάς που μας καλείς;
Εις τη γην το σκήνωμα κάτω πατεί,
η ψυχή απάνω μεριά πορπατεί·
εις τη γη το σκήνωμά μας να χαθή,
και η ψυχή μας με τους άγιους να 'φραθή.
Η ψυχή αχ την χαρά φυτρώθηκεν
αφών ήρτεν απ' εκεί πικρώθηκεν.
Πάλι τού υπάει η ψυχή στον τόπον Του
να χαρή πάντα εκεί στον πόθον Του.
Φως ήτον εκεί, εδώ μαυρώθηκεν·
πάλι απέ το φως του θεού επυρώθηκεν.
Κάμποσον κάτω στη γη επιάστηκεν,
πάλι πήγεν στα ψηλά που πλάστηκεν.
Στάλαμμα που 'τον εδώ στη χωρισιά
πάλι εσμίχτην, έγινεν θάλασσα·
πάλι το 'πιεν εκεί, λυτρώθηκεν
κι απ' εκείνο το 'θελεν γομώθηκεν.
Η ψυχή του λαλεί εκεί σαν εμέν,
Τις να 'ναι στον κόσμον όλον γοιαν εμέν·
ηύρα κείνον τον εγύρευγα εγώ
και απ' εκείνον τα 'μαθα ό,τι λαλώ·
φιλώ τον πάντα δίχου χείλη εκεί
και είναι δούλοι γοιαν εμέν χίλιοι εκεί.
Δεν χωρεί στην γλώσσα τα κάλλη του θεού·
έλα κάγου, λυγερέ, στον πόθον Του.
Τις έδωκεν την ψυχήν του, έζησεν·
τις εδώ τσακώθην, όλους νίκησεν.

Tell how you govern yourself with the saints.
Don't eat alone, invite the others.
Your eyes clearly see God,
you're so joyful, your clothes cannot contain you.
In the light you see God in the face;
I put my forehead at your door.
Who placed his head like a slave's
will tread on the head of the angel.
Like the saints, he will always be alive.
Death will not come to him like to others.
Whoever here will stick with you,
will sell and buy with you,
whoever has your love in his soul
to see what your eyes see.
has said: "In the 'tent', (it is) like a burial.
Come our soul, you too mourn over the burial."
You said: "How much are you saying up here!
What do you want from us, calling us?
On Earth the 'tent' treads, down below;
the soul walks on the Upper Side.
On Earth our 'tent' will perish,
and our soul will rejoice with the saints.
The soul has taken root out of joy;
since it has come from there, it is embittered.
Again his soul goes back to His place,
to be forever happy there in His desire.
It was light there; here it is blackened.
Once again it has become fiery with the light of God.
It has been caught for a while down on Earth;
once again it has gone up above where it was created.
Having been a drop here, in separateness,
it has merged in again, it has become the sea.
It has drunk it up again [it has gone up again?], it has been saved,
and filled with what it desired."
His soul speaks there like me,
"Who could there be in the whole world like me?"
"I found who I was looking for,
and from him I have learned what I speak.
I kiss him forever there without lips,
and there are a thousand servants like me there.
The beauty of God does not fit on the tongue:
come burn, my slender one, in His desire.
Who has given away his soul has lived;
who was broken here, has defeated all."
(Non-existence is eternal existence;
existence on this earth is perishable.)

Με τους άγιους πώς δικαιέσαι λάλησε,
Μαναχός μη τρως, τους άλλους κάλεσε.
Φανερά τον θεόν θωρούν τα μάτια σου,
Δίνει χορούς -- αχ! τι χαρά! -- στη ματιά σου.
Με το φως του θεού θωρείς το πρόσωπο.
Θετνώ (?) γω στη θωριά σου το μέτωπο.
Τις κεφαλήν έθεκεν όγειον δούλου,
Να πατήση στο κεφάλι του αγγέλου.
Οιόν τους άγιους, πάντα να 'ναι ζωντανός,
Οιόν τους άλλους, μη του έρτη θάνατος.
Όγειος εδώ να κολλήση (?) μετά σεν,
Ν' αγοράση, να πουλήση μετα σεν
Όγειος έχει στη ψυχή αγάπη σου,
Να θωρή ό τι θωρούν τα μάτια σου.
Έμπαιν' εις το σκήνωμα οιόν την ταφή
Έλα, πέθανιε ψυχή μας στην ταφή!
Επεί σου είπα (?) εδώ πόσα λαλείς
Τι γυρεύεις από μάς, που μας καλείς;
Εις τη γη το σκήνωμά μας να χαθή,
Κι η ψυχή μας με τους άγιους να βρεθή!
Η ψυχή -- αχ! τι χαρά! -- φτερώτηκεν,
αφ' ού ήρτεν απ' εκεί πικρώτηκεν.
Πάλι του υπάγει η ψυχή στον τόπον του,
Να χαρή πάντα εκεί στον πόθον του.
Φως ήτον εκεί, εδώ μαυρώθηκεν,
Πάλι επί το φως του θεού πυρώθηκεν.
Κάμποσον κάτω στη γη επιάστηκεν,
Πάλι πήγεν στα ψηλά που πλάστηκεν.
Στ' άλλα(γ)μα που πετούν εδώ στη χωρσιά,
Πάλι εις μόχτων εμπαίνουν θάλασσα.
Πάλι του πήγεν, εκεί λυτρώθηκεν,
Κι απ' εκείνο το θήλυν (?) γομώθηκεν.
Η ψυχή του λαλεί εκεί σαν εμέν:
Τις να 'ναι στον κόσμον όλον οιάν εμέν;
Ηύρα κείνον <πού?> τον γύρευγα εγώ,
Κι απ' εκείνον τα 'μαθα ό τι λαλώ.
Φιλώ τον πάντα δίχως χείλη εκεί,
Κι είναι δούλοι οιάν εμέν χίλιοι εκεί.
Δεν χωρεί στην γλώσσα τα κάλλη του θεού·
Έλα κἀγώ λυρίσω τον πόθον του.
Τις έδωκεν την ψυχήν του, έζησεν·
Τις εδώ τζακώθη[ν], όλους νίκησεν.

Speak with the saints as you are entitled to,
don't eat alone, invite the others.
Clearly your eyes see God,
He dances -- ah! such joy! -- in your glance.
With the light of God you see the face.
I lower my forehead before your sight.
Who holds his head like a slave's,
let him tread on an angel's head!
Like the saints, may he always stay alive,
Like the other (saints), let death not come to him.
Whoever attaches themselves to you (as a disciple),
Let him buy and sell with you.
Whoever has love in their soul for you,
let them see what your eyes see.
Enter this hut [i.e. the body] like entering the tomb:
Come, die, our soul, in this tomb!
Since I have told you everything you are saying here,
what do you want from us, calling us?
The hut [body] treads below, on Earth,
the soul walks up above.
May our hut [body] be lost on Earth
and may our soul be found with the saints!
The soul—ah, joy!—has taken wing:
since it had come from up there, it had been embittered.
Again the soul rises to Him, in His residence,
to rejoice forever in its desire for Him.
It was light there, here it is blackened,
(but) it is inflamed again with the light of God.
It was detained for a while down here on Earth,
it has ascended into the heights where it was created.
In the change (?) where souls fall, here, in exile,
they enter back into a sea of struggle.
Since the soul has returned to Him, there it is saved,
and it is filled with the feminine principle (?).
His soul speaks there like me:
Who might there be in the whole world (as lucky) as me?
I've found who I was looking for,
and from him I have learned what I speak.
I kiss him forever there without lips,
and there are a thousand servants like me there.
The tongue cannot expres the beauties of God:
come, let me too sing of desire for Him.
Who has given away his soul has lived;
who was seized here, has defeated all.
(Non-existence is eternal existence;
existence on this earth is perishable.)

με τους άγιους, πώς δοκάση, λάλησε,
μαναχός με προς τους άλλους κάλεσε.


φανερά τον θεόν θωρούν τα μάτια σου,
δεν χωρείς αχ την χαρά σε μάτια σου.
με το φως του θεού θωρείς το πρόσωπο,
... το μέτωπο.
τις κεφάλιν έθηκεν όγιον δούλου,
να πατήση στο κεφάλιν του άγγελου;
όγιος αν το να καλέση μέτωπον:
... μέτωπον.
πού 'ν τις άλλος πάντα να 'ναι ζωντανός;
πού 'ν τις άλλος μη τον έρτη θάνατος;
όγιος έχει στην ψυχήν αγάπη σου,
να θωρή, ότι θωρούν τα μάτια σου.
όγιον εις το σκήνωμα?
... ψυχή μας ....
...
...
... το σκήνωμα κατώνεται,
η ψυχή απάνω μύρια τέρπεται.
... το σκήνωμά μας να χαθή,
και ψυχή μας με τους άγιους να βρεθή.
η ψυχή αχ την χαρά φυτρώθηκεν,
... εκεί πικρώθηκεν.
πάλι υπάει η ψυχή στον τόπον του,
να χαρή πάντα εκεί στον πόθον του.
φως απάνω εκεί εδώ μακρώθηκεν,
πάλι επί το φως του θεού πυρώθηκεν.
και μέσα στα σύννεφα επιάστηκεν,
πάλι επήγεν στα ψηλά που πλάστηκεν.
στ' άλλ' από θεόν εδόσθη χωρισιά,
πάλι έδωκε των αγίων πελασιά.
πάλι των παθών εκεί λυτρώθηκεν,
και απ' εκείνο το παιδίν (?) γομώθηκεν.
η ψυχή του λαλεί εκεί σαν εμέν,
τις να 'ναι στον κόσμον άλλον, οίδαμεν.
ηύρα εκείνον του λ... έφαγα εγώ,
και απ' εκείνον τα 'μαθα ότι λαλώ.
... φιλώ τον πάντα δίχως χείλι' εκεί
και είναι δούλοι σαν εμέν χίλιοι εκεί.
δεν χωρεί στην γλώσσα τα καλά του θεού,
... στον πόθον του.
τις έδωκεν την ψυχήν του, έζησεν·
τις εδώ τσακώθην, όλους νίκησεν.

μη τις άγιος πώς δοκάση λαλήση
μοναχός μη προς τους άλλους καλέση
(με τους αγίους ... δοκάσαι λαλήσαι
... με ... καλέσαι).
φανερά τον θεόν θεωρούν τα μάτια σου
δεν χωρείς αχ την χαρά ...ιά σου.
με το φως του θεού θεωράς το πρόσωπο,
... το μέτωπο.
τις κεφαλήν έθηκεν ... δούλου,
να πατήση στο κεφάλι του αγγέλου;
όποιος εδώ να καλέση μήνυσιν
ν' αγοράση να ... μήνυσιν.
πού 'ν τις άγιος πάντα να 'ναι ζωντανός;
πού 'ν τις άλλος μη τον έρτη θάνατος;
όποιος είσαι ... αγάπη σου
να τηρή ότι τηρούν τα μάτια σου.
έμβαιν' εις το σκήνωμα ...
έλα σιμά και ψυχή μας ...
... εδώ πόσα λαλείς
τι ...ς άγιέ μας πόσας καλείς.
... το σκήνωμα κάτω πατεί
η ψυχή επάνω μύρια τέρπεται.
... το σκήνωμά μας να χαθή
και ψυχή μας με τους αγίους να βρεθή.
η ψυχή αχ την χαρά ...ν
άφιν' ... εκεί ...ν.
πάλι πετά η ψυχή 'ς τόπον του,
να χαρή πάντα εκεί 'ς τον πόθον του.
φως ήτον εκεί εδώ ...ν
πάλι άγει το φως του θεού ...ν.
και ίσα 'ς τα ... επιάσθηκεν,
πάλι επήγεν 'ς τα ψηλά που πλάσθηκεν.
'ς τα ... έδωσε χωρισιά,
πάλι ...
πάλι ... εκεί λυτρωτικόν
και αποκινώ (απ' εκείνου?) το ...ωτικον.
η ψυχή του λαλεί εκεί σαν εμέν,
τις να 'ναι (πατεί?) 'ς τον κόσμον άλλον ... εμέν.
ηύρα εκείνον ... εγώ
και απ' εκείνον τα μαθα ότι λαλώ.
φιλώ τον πάντα δίχω[ς] χείλι' εκεί
και είναι δούλοι σαν εμέν χίλιοι εκεί.
δεν χωρεί 'ς την γλώσσα τα καλά του θεού,
έλα ... 'ς τον πόθον του.
τις έδωκεν την ψυχήν του εις εσέν;
τις εδώ τζακώθην, όλους νίκησεν;

με τους αγιους πως ... λαληση
μητρος τους αλλους καληση.


φανηρατον θειον (θεον?) ... τα ματια σου
συνχωρησαι αχθην (αχ! την?) χαρα εις τα ματια.
μη το φως του ... θειου του πρωσοπου
Sant Augustin ... μη το πω (ειπω?).
την κεφαλην χθικην ... δουλου
να πατησει εις το κεφαλι του.
...
...
...
...
...
...
...
...
αγιος ειπα εδο πωσα λαλεις
... ποσας καλεις.
...
...
...
...
αχθην (αχ! την?) χαθαροτικην
αφην αρετην εκει πικροτικην.
beli ...
να χαρα παντα εκει εις τον πονησον.
φως εκει ... εδο μακροτικην
beli το φως το θεοπροτικην.
... υπαστικην
... βελι ειπεν εις τα πσιλα ... πελαστικην.
εις τα .. εδο
...
... λυτροτικην
... εκεινο γνωμοτοκην.
... λελει ελει σαν αμην
της νανη εις τον κοσμο αλλον αμην.
...
κι εκεινον τα μαθη ο τι λαλω.
φιλω τον παντα ... εκει
... εκει.
συνχωρη εις την καλοσυνη καλλα τοπον σου
... εις τον ποθον σου.
της ...
της ...

Speak how you wait with the saints,
invite me on your own to the others.


Clearly your eyes see God,
you can't fit him, out of joy, in your eyes.
With the light of God you see the face,
... the forehead.
Who has placed their head like a slave's,
to tread on the head of an angel?
Whoever, if to invite a forehead:
... forehead.
Where else is there one who is a saint, to be alive forever?
Where is there someone else, death should not come to?
Whoever has your love in their soul,
will see what your eyes see.
Like in the hut [= body] (?)
... our soul....
...
...
... let the hut [body] be laid low,
the soul above enjoys a myriad things.
... our hut [body] will be lost,
and our soul will be found with the saints.
The soul, out of joy, has taken root,
... there it has been embittered.
Again the soul goes to its place,
to rejoice there forever in its desire.
The light up there has been lengthened here,
again it is fiery in the light of God.
And it is caught in the clouds,
it has gone back to the heights where it was created.
Separation has been imposed on the other by God,
yet he has made an approach to the saints.
Again it is saved from suffering there,
and it is filled with that child (?).
His soul speaks there like me,
we know who there might be in the [other] world still.
I found that one, his λ... I have eaten,
and from him I have learned whatever I speak.
... I kiss him forever without lips there
and there are a thousand servants like me there.
The good things of God do not fit on the tongue,
... in his desire.
Who has given his soul, has lived;
who is crushed here, has defeated all.

Unless one who is a saint waits speaking
Unless alone he invites to the others
(Or: with the saints ... to wait to speak
... me ... to invite).
Clearly your eyes see God
You don't fit, out of joy, your ...ιά.
With the light of God you see the face,
... the forehead.
Who has placed the head ... of a slave,
to tread on the head of an angel?
Whoever is here will invite a message
to buy to ... a message.
Where is there one who is a saint, to be alive forever?
Where is there someone else, death should not come to?
Whoever you are ... your love
to observe whatever your eyes observe.
Enter the hut ...
Come close by, and our soul ...
... here how much you say
what ...ς, oh our saint, how many you invite.
... the hut treads below
the soul above enjoys a myriad things.
... our hut will be lost
and our soul will be found with the saints.
the soul, out of joy, ...ν
leave ... there ...ν.
Again the soul flies to its place,
to rejoice there forever in its desire.
It was light there, here ...ν
Again it leads the light of God ...ν.
and straight to the ... it was caught,
it has gone back to the heights where it was created.
In the ... he gave separate shares,
again ...
again ... there of salvation
and I put away (Or: From it?) the ...ωτικον.
His soul speaks there like me,
who might there be (who treads?) in the world, another ... me.
I found him ... I
and from him I have learned whatever I speak.
I kiss him forever without lips there
and there are a thousand servants like me there.
The good things of God do not fit on the tongue,
come ... in his desire.
Who has given his soul to you?
Who is crushed here, has defeated all?

with the saints how... to speak,
of the mother, to invite the others.


made apparent divine (god?) ... your eyes
to forgive αχθην (ah! the?) joy in the eyes.
Lest the light of ... his divine face
Saint Augustin ... that I won't say it.
the head χθικην ... of a slave
to tread on his head.
...
...
...
...
...
...
...
...
A saint, I said here, how much you say
... how many you invite.
...
...
...
...
αχθην (ah! the?) χαθαροτικην
from virtue there embittering.
Indeed ...
lo! joy forever there in the you take pains.
Light there ... here lenghtening
indeed the light God-προτικην.
... υπαστικην
... indeed he said in the heights ... approaching.
In the .. here
...
... of salvation
... that, opinionating.
... λελει ελει like amen
hers to be in the world any more, amen.
...
and him to learn those things, whatever I speak.
I always kiss him ... there
... there.
He forgives in kindness well your place
... in his desire.
her ...
her ...

Να ειπώ εδώ ρωμαίικα, ήκουσες καλή ρόδινη
τ' είδες εις ση εστία μου, να έλθης αν σε φαίνη.
Πόσα λαλείς γοιον παιδίτζι, Πείνασα εγώ, θέλω φαγί.
Πόσα λαλείς γοιον το γιόρον, Ρίγωσα εγώ, θέλω γωνή.
Πόσα λαλείς, Η ψιλή μου καυλώθηκεν, θέλω μουνί.
Η ψυχή μου μαυρώθηκεν, ηύρα νερό να λούνη.

Ν' είπω εδώ ρωμαϊκά, ν' ακούς εσύ, καλή ραδινή.
Δίδεις εσύ, αστεία μου, να λίθος... φανή.

Πόσα λαλείς, οιόν παιδίτζι... εγώ θέλω φωνή.
Πόσα λαλείς οιόν το... ρίξα εγώ· θέλω γονή.
Πόσα λαλείς η ψυχή μου (?) ...θηκεν, θέλω μονή.

Η ψυχή μου μαυρώθηκεν: ηύρο νερό να λύνη (?).

Ν' είπω εδώ ρωμαϊκά, γι' άκ'σε, καλή ραδινή.
Δίδεις εσύ, αστεία μου, ν' αληθώς... φανή. /
Εις τη γεια μου, να λυθής αν σοι φανή.
Πώς (α)λαλείς, οιόν παιδί της Μπίσνας/Μπνίσας εγώ θέλω φανή.
Πώς (α)λαλείς, οιόν γιαβρούν (της) ρήγισσας, εγώ θέλω γονή.
Πόσα λαλείς η ψυχή μου κωφώθηκεν, θέλω μονή./
Πώς (α)λαλείς, η ψωλή μου καυλώθηκεν, θέλω μουνί.
Η ψυχή μου μαυρώθηκεν: ηύρο νερό να πλύνη.

I'll speak here in Greek, so you can listen, fair and slender (girl).
You agree, my delight, to the rock to appear... .

However much you say, like a little child... I want a voice.
However much you say, like a... I have thrown away (?): I want a parentage.
However much you say, my soul (?) ..., I want a convent.

My soul is darkened: I've found water to clear it up (?).

I'll speak here in Greek, do listen, fair and slender (girl).
You agree, my delight, to truly... appear. /
For my health, be unbound if it seems right to you.
How you say, like a child of [Bisna = Bithynia?], I will reveal.
How you say, like the queen's child: I want a parentage.
However much you say, my soul is deaf, I want a convent./
How you say: my dick is horny, I want pussy.
My soul is darkened: I've found water to wash.

Τα μάτια τα είδα μετά σεν τις είδεν;
γοιο σεν, καλούτσικη, εις τον κόσμον τις είδεν;
[ντ] η θέα σου έκαψέ με και σεν πάλι γυρεύγω
εχάθηκα για σεν και κανείς να ήτο να με βρην.
Εις τον πόθο σου επά κλαίγω και κονώνω τα δάκρυα·
φωνάζω και λαλώ σε με 'πατόν πάλι να έρθην.
Άκουγε και θώρει εγώ για κείτην τι 'παθα,
αφρίζει και λαλεί τούτο το θιάμα να μου 'ρτήν.
Βαλέντ χάνει σεν, για σεν ουδέ τρώγει, ουδέ κοιμάται·
εγώ το θέλω έγινεν, κανείς να μη το είπην.

The eyes I have seen with you, who has seen them?
Who in the world, my pretty one, has seen someone like you?
Your sight has burned me, and I seek you again.
I am lost for you, and would that noone would find me.
For your desire I cry here, and I void tears.
I shout and cry out for you, to come back to me myself.
Listen and look at what I have suffered for her [?]
This marvel froths and speaks to come to me.
Walad is losing you; for you he neither eats nor sleeps.
Let no man say, that what I wanted has happened.

Τα μάτια τα ... μετά μέναν (?) τις είδεν;
Τόσον καλούτσικη εις τον κόσμο να (?) τους (?) είδουν.
[ντ] η θέα σου έκαψέ με, κ' εσέν πάλι γυρεύγω·
Εχάθηκα για σεν κ' έκανες ... να με βρούν.
Εις τον πόθον σου ικλαίγω και κωφώνω τα δάκρυα·
Φωνάζω και λαλώ σε μέναν πάλι να έρτουν.
Άκουγε και θώρει εγώ για κείνην τι πάθα.
Υβρίζει και λαλεί τούτο το θέαμα να μου ρωτούν.
Βέλεντ χάνει σέν(α)· ουδέ τρώγει, ουδέ κοιμάται·
Εγώ ότι θέλω έγινεν· κάνες να μη το είπουν (?).

Τα μάτια τα είδα, μετά μέναν (?) τις είδεν;


Εχάθηκα για σεν και κανείς [δεν ήλθε] μήτε να με βρούν.
Εις τον πόθον σου ικλαίγω και σκοτώνω (?)/κενώνω τα δάκρυα·

Άκουγε και θώρει εγώ για κείνην τι 'γιανα.


Εγώ τι θέλω γίνειν, κανείς να μη το ειπείν.

The eyes... after me (?) who has seen them?
So beautiful in the (to seen them?).
[ντ] Your appearance has burned me, and I still seek you;
I am lost for you, and you have made it so they will find me (dead?).
I cry for desire of you, and make my tears silent;
then I should and command (?) that they come back to me.
Listen and look at what I have suffered for her sake .
She curses and bids others ask me about this vision.
Walad is losing you; he neither eats nor sleeps.
What I want has happened; you have managed it so that they don't say anything (?).

The eyes I have seen , after me who has seen them?


I am lost for you, and noone [has come] even to find me.
I cry for desire of you and kill (?)/void my tears;

Listen and look at what has become of me for her sake.


What I want to happen, let noone say.

...
Έλα απόψε κοντά μου, χρυσή κυρά.
...
Έλα 'δώ να ιδώ κ' εγώ καρδιά, χαρά.

Αφέντη, από καρδιά πάντα θέλω
του θυρού σου το χώμα ναν το φιλώ·
τι δεντρί 'μαι εγώ, να 'ξευρα τούτο,
όπου τρέμω για σέναν γοιον το φύλλο.
Εσύ φιλείς εμένα για τη ζωή <τού>τη·
εγώ εσένα αφέντη δεν σε φιλώ.
Εκείνον που μισείς εσύ να μισώ·
εκείνον που το θέλεις να μη φιλώ.
Χιλιάδες οι ψυχές, χώμα έγιναν·
οι χίλιοι π<ρ>όφτασαν στο σον το χείλο.
Στο μεϊντάνι σταφύλια παντού φαγιά
απέ τα χέρια σου πέφτου και κυλού.
Αγάπη σου πηγαίνει γοιον ποτάμι
κ' εγώ γυρίζω μέσα γοιον το μύλο.
Ο κόσμος θέλει με κ' εγώ εφεύγω·
και συ φεύγεις κ' εγώ εσένα θέλω.
Το πωρικό το πικρό δώσ' το άλλους·
εμένα δώσε συ εγλυκύ μήλο.
Κακός αγκάθι 'ναι και κλαίει πάντα·
εμένα ποίσε με άθι να γελώ.
Βαλέντ λα<λά> στου Μαυλανά τα θύρια·
εγώ θωρώ θάλασσα κι άλλοι πηλό.

Αφέντη, από καρδιά πάντα θέλω
Να θωρώ σου το χώμα, να το φιλώ.
Τι δέντρ(ο) είμαι εγώ -- να ξεύρα τούτο --
Οπού τρέμω για σένα οιόν το φύλλο;
Εσύ φιλάς εμένα για τη ζωή
Εγώ εσένα, αφέντη, δεν σε φιλώ.
Εκείνον που μισάς εσύ, να μισώ.
Εκείνον που το θέλεις, να μη φιλώ.
Χιλιάδες οι ψυχές χώμα έγιναν,
Οι χίλιοι που φτασαν .... (?)
Στο μεϊντάν' είν' σταφύλια παντοδαπά (?)
Επί τα χέρια σου πέφτω και κυλώ (?)
Αγάπη σου πηγαίνει οιόν ποτάμι
Κ' εγώ γυρίζω μέσα οιόν το μύλο.
Ο κόσμος θέλει με κ' εγώ <τον?> φεύγω·
Κ' εσύ φεύγεις, κ' εγώ εσένα θέλω.
Το ποντικό το πικρό δος το άλλους·
Εμένα δος εσύ εγλυκύ μήλο.
Κακός αγκάθι 'ναι, και κλαίει πάντα·
Εμένα πιάσε με άθη να γελώ.
Βέλεντ λαλεί στο Μεβλάνα τη θωριά (?)
Εγώ θωρώ θάλασσα (?)

Οι χίλιοι που φτασαν το σον το χείλο
Στο μεϊντάν' είν' σταφύλια παντού φαγιά





Το 'πωρικό το πικρό δος το άλλους·



Βέλεντ λαλεί στο Μεβλάνα τη θύρα
Εγώ θωρώ θάλασσα κ' άλλοι γιαλό.

Master, with all my heart I constantly want
to gaze on your earth [tomb], to kiss it.
What kind of a tree am I, I'd like to know,
to tremble for you like a leaf?
You kiss me for [throughout] life;
I do not kiss you, master.
Who you hate, I must hate.
Who you desire, I must not kiss.
(Or: Who you hate, I want to hate,
Him who you do not want me to kiss.)
Thousands of souls have become dust,
those thousands who have reached .... (?)
In the square there are grapes of all sorts (?)
I fall at your hands and roll (?)
Your love goes like a river
and I turn in it like a mill.
The world claims me and I flee (it?);
you flee, though I claim you.
Give the bitter nut to others,
give me the sweet apple.
A bad man is (like) a thorn, and cries without stop;
gather flowers for me, so I can laugh.
Walad speaks to Mevlana (about) his vision (?)
I see a sea (?)

The thousand who have reached your lip
In the square there are grapes, food everywhere





Give the bitter fruit to others;



Walad speaks at Mevlana's door
I see the sea and others see the beach .

Πού είσαι συ, αφέντη μου (όμοια ευεργετικέ κι όμοια φεγγαροπρόσωπε)
Να είπω σαρακηνικά (πώς είμαι εγώ και πώς είσαι συ).
(Ω λαέ, ήρθαμε σε σας με την πρόθεση να θυσιαστούμε για την αγάπη σας)
(από τότε που σας είδαμε οι επιθυμίες μας έγιναν φανερές).
(Αν μου δώσεις ένα κρασί, εγώ θα χαρώ κι αν εσύ πάλι με βρίσεις, εγώ πάλι θα χαρώ.)
Αφέντη ό,τι θέλεις συ, θέλω και παρακαλώ.
(αν εμέθυσεν ο δούλος άκου εσύ τώρα λόγια κομματιασμένα.)
Βοήθησ' με κανάκι μου, σήμερα παρακαλώ.
...
Πού είσαι τσελεμπή, πού είσαι, έη πού 'σαι; αγαπώ σε.
(Όντας χωρίς υπόληψη, χωρίς υπερηφάνεια, την πνοή τώρα της καρδιάς μου αναζήτα.)

Αφέντης μας έν κι αγαπούμεν τον
κι απ' εκείνον έν καλή η ζωή μας.
Γιατί γύρισες, γιατί βρώμισες;
πε με τι έπαθες, πε με τι έχασες!
(Άι καρδιά μου, άι ψυχή μου!
άι το ετούτο μου, άι το εκείνο μου,
αχ σπίτι μου, αχ στέγη μου!
Αχ θησαυρέ μου, αχ χρυσοπηγή!)
Έλα καλέ μου, έλα σάχη μου·
χαρά δε δίδεις, δος μας άνεμο!
Που διψά πίνει, που πονεί λαλεί·
μηδέν τσάκωσες, καλέ, το γυαλί;

He is our Master and we love him,
and because of Him our life is good.
Why are you back, why have you rushed?
Tell me what happened to you, tell me what you have lost!

...
Come my darling, come my shah.
You give no joy? Give us the wind!
Who thirsts, drinks; who hurts, cries out;
darling, have you smashed the glass (?)

Καλή τύχη απάνω σου, έη αφέντη τσελεμπή,
(μεσάνυχτα στ' όνομά μας την μεγαλοσύνη αναζητάς.)
(Με μαύρα ρούχα και ραβδί γυρίζω σαν) καλόγερος
(και με τουρμπάνι και κοντάρι ξένος γίνομαι άραβας.)
(Είσαι το κάθε τι που είμαι, εμίρη εσύ, εμέθυσες σκληρέ λιονταροπιάστη.)
(Όποια γλώσσα θέλεις μίλα, Χοσρόη, γλυκοχείλη.)
Ήρτε με η αγάπη σου, κάηκα παράταιρα·
(Είσαι του θεού το φως ή μήπως είσαι συ θεός, άγγελος ή προφήτης.)
Καλή μέρα λιγερέ, πώς <εί>στεν, καλά 'στεν;
Άς κλέβεις, τσελεμπή, έμπα έσω, έλα 'δώ.
(Ξεχάσου μια στιγμήν εσύ που έχεις γλυκειά την χάρη.)